i love antwerp

ken je dat gevoel dat je bijna wegzinkt in je zetel? er is eigenlijk niets op TV, maar toch blijf je staren
nog 5 minuutjes denk ik, en dan begin ik eraan..
schootvoetend naar de badkamer, spiegelbeeld staart me aan..mmm ff bijwerken
kippevel kruipt op mijn armen, dus besluit dat ik maar te aanhouden wat k vanmorgen uit de kast trok, niet echt partydress-like, maar met een paar accessoires zo omgetoverd tot een nieuwe look
je kan nooit genoeg accessoires hebben zeg ik altijd, kleine investeringen met mega impact, mega impact ook op mijn kast, zo blijkt aan het uitpuilende sjaalrekje..
de babysit arriveert, hij lijkt net zo verveeld als ik 10 minuutjes geleden, alsof hij zich ook nog maar net verloste van de super zwaartekracht van de fauteuil
mijn geest staat ondertussen op scherp, k heb er zin in!
de kids slapen en een heerlijk spinnend geluid verspreid zich in de donkere kamer, all is quiet...
ik sluip als een dief in de nacht naar buiten, stap in de auto en een vreemd gevoel sluipt in mijn lijf, het voelt alsof ik aan het spijbelen ben..k blijf niet te lang denk ik..
hoe vaak opende ik al deze vertrouwde deur, ik weet het niet, maar vanavond is het anders
bekend en onbekend staan en zitten dicht bij elkaar op het gezellige, rokerige en o zo vertrouwde plekje
maar vanavond is het anders
de cava is hetzelfde, de vrienden zijn dezelfde, de bar, de bartenders, de bedienende meisjes
ok, de hollanders zijn nieuw, maar we zijn het gewend dat ons stamcafé op de "must visit when you're in Antwerp"lijst staat
maar vanavond is het anders
lichtjes aangeschoten rijd ik twee uur later naar huis, niet anders dan anders
vlak voordat ik ga slapen kijk ik naar de maan
niet anders dan anders
slaap zacht